«Ἔσται γάρ μέγας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου»

  Οταν ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ ἀπεστάλη παρά τοῦ Θεοῦ πρός τόν Ζαχαρίαν τόν ἱερέα, διά νά τοῦ ἀναγγείλῃ ὅτι εἰσηκούσθη ἡ δέησίς του καί θά ἀποκτήσῃ πλέον, εἰς τό γῆράς του, υἱόν, δέν παρέλειψεν (ὁ Ἀρχάγγελος) νά προείπῃ καί τήν ἐξέλιξιν τοῦ παιδίου, τό ὁποῖον θά ἐγέννᾶτο· διεβεβαίωσε δέ περί αὐτοῦ (κατ’ ἐντολήν τοῦ Θεοῦ), ὅτι «οὗτος ἔσται μέγας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου».

  Τήν διαβεβαίωσην δέ ταύτην ἐπανέλαβε βραδύτερον καί ὁ Κύριος, ὅταν ἔλεγε δημόσιᾳ περί τοῦ Προδρόμου, ὅτι «οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ».

  Ἀλλά ποῖοι λοιπόν εἶναι  οἱ τίτλοι τοῦ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, οἱ καθιστῶντες αὐτόν μέγαν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ; Τοῦτο ἄς μελετήσωμεν σήμερον ἐπί τῇ μνήμῃ αὐτοῦ. Συνέχεια →

Και θα στείλει ο θεός τον Προφήτη Ηλία να διδάξει τους Χριστιανούς να φυλάγουν την πίστη των. Ο αντίχριστος αδερφοί μου είναι άνθρωπος,οπού έχει κακή γνώμη,κακή προαίρεση και κατοικεί ο διάβολος στην καρδιά του,και λέγει πως είναι Θεός,και ο αντίχριστος θα θανατώσει τον προφήτη Ηλίαν. Εγώ αδερφοί μου εξετάζοντας έμαθα και κατάλαβα,πως ο προφήτης ηλίας και ο αντίχριστος ήλθε και θανάτωσε τον προφήτη Ηλία. Συνέχεια →

Του Μακαριστού Μητροπολίτου Πατρών κυρού Νικοδήμου

«Κἀγὼ ἑώρακα καὶ μεμαρτύρηκα ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ.» (Ιω. α’ 34).

Αυτήν την σαφήν και κατηγορηματικήν μαρτυρίαν έδωκε περι του Σωτήρος  Χριστού ο Πρόδρομος Ιωάννης, ο μέγας αυτός άγγελος της ερήμου, ο κήρυξ της μετανοίας. Είχεν αποσταλεί υπό του Θεού δια να προετοιμάσει τον λαόν προς υποδοχήν του Μεσσίου. Και όταν του εδόθη από τον Θεόν, ως σημείον αναγνωρίσεως του Μεσσίου, το εξαιρετικόν προνόμιον να «ἴδῃ τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον καὶ μένον ἐπ’ αὐτόν» (Ιω. α’ 33), αρχίζει αμέσως να διαλαλεί προς τα πλήθη «ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ». (Ιω. α’ 34). Έχει μεγάλη σπουδαιότητα η μαρτυρία αυτή του Βαπτιστού Ιωάννου. Και συγχρόνως αποτελεί και δι’ αυτόν τον ίδιον τίτλον τιμής και πανηγυρικόν εγκώμιον.

Η αξία της μαρτυρίας αυτής καταφαίνεται: Συνέχεια →

Του Μακαριστού Μητροπολίτου Πατρών Νικοδήμου

“ἄγγελος Κυρίου φαίνεται κατ᾿ ὄναρ τῷ ᾿Ιωσὴφ λέγων ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον”(Ματθ. β΄13).

Δια δευτέραν φοράν άγγελος Κυριου ειδοποιεί τον Ιωσήφ, να λάβει τα πρέποντα μέτρα. Τη προηγουμένην φοράν ο άγγελος τον ειδοποίησε καθ΄ ύπνον να μη ανησυχεί δια την κυοδορίαν της Παναγίας Παρθένου, διότι επρόκειτο περί συλλήψεως εκ Πνεύματος Αγίου. Τώρα, μετά την Γέννησιν του Σωτήρος Χριστού, ειδοποιείται πάλιν δι΄ αγγέλου ο Ιωσήφ, ότι ο Ηρώδης κινείται εξοντωτικώς εναντίων του Γεννηθέντος θείου Βρέφους, και λαμβάνει εντολήν να αναχωρήσει, μαζί με το Παιδίον και την Παναγίαν μητέραν Του, εις την Αίγυπτον, προς ασφάλειαν. Και εις την πρώτην και εις την δευτέραν περίπτωσιν βλέπομεν την προστατευτικήν επέμβασιν του Θεού χάριν του αθώου. Την αθωότητα της Παναγίας Παρθένου, η οποία εκινδύνευε να εκτεθεί από κακάς υποψίας, όταν εκυοφόρει τον Υιόν του Θεού εκ Πνεύματος Αγίου, την επροστάτευσεν ο Θεός δια της αποστολής του αγγέλου προς τον Ιωσήφ. Και το Θείον Βρέφος, το οποίο αναιτίως εκινδύνευσε, από την μάχαιρα του Ηρώδου, πάλιν η προστασία του Θεού το διαφυλάσσει δι΄αγγέλου αποσταλέντος προς τον Ιωσήφ. Είναι, ομολογουμένως, άξιον πολύς προσοχής το ζήτημα τούτο, της εκ μέρους του Θεού προστασίας του αθώου, ώστε ολίγαι σκέψεις εκ του θέματος τούτου θα ήσαν χρήσιμοι, και ουχοί άσχετοι προς τον σήμερον εορταζόμενον Πρωτομάρτυρα Στέφανον. Συνέχεια →

Του Μακαριστού Μητροπολίτου Πατρών Νικοδήμου

 «Μὴ οὖν ἐπαισχυνθῇς τὸ μαρτύριον τοῦ Κυρίου ἡμῶν» (Β΄ Τιμόθ.  Α΄ 8).

Νεαρός, νεαρώτατος ο σήμερον εορταζόμενος σεπτός Ιερομάρτυς Ελευθέριος διήλθε αλληλοδιαδόχως τους τρείς βαθμούς της ιεροσύνης και έφθασε μέχρι του μαρτυρίου. Όταν οι νεαροί συνομήλικοί του εξακολουθούν ακόμα να παίζουν, ο Ελευθέριος εγίνετο διάκονος της Εκκλησίας του Χριστού. Και όταν οι άλλοι έφηβοι ήρχιζον τας νεανικάς των παρεκτροπάς, αυτός εγίνετο ιερεύς, άξιος του βαθμού του «πρεσβυτέρου», παρά το νεαρόν της ηλικίας του. Όταν δε μόλις εισήρχετο εις την ανδρικήν ηλικίαν, έγινεν επίσκοπος εις κάποιαν επαρχίαν του Ιλλυρικού. Και ειργάσθη εκεί με ζήλον και αυταπάρνησιν, κηρύττων τον Χριστόν και το θείον Αυτού Ευαγγέλιον, παρ΄όλας τας αντιδράσεις και τας απειλάς των πολεμίων του χριστιανικού κηρύγματος. Συνέχεια →

Του Μακαριστού Μητροπολίτου Πατρών κυρού Νικοδήμου

«ἰδοὺ γὰρ ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τῷ οὐρανῷ» (Λουκ. στ΄ 23).

Όταν ο Κύριος καθόριζε τα προσόντα και τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των πολιτών της βασιλείας Του, συνέδεσε τα προσόντα αυτά και τους τίτλους των πολιτών της βασιλείας Του προς υποσχέσεις και αμοιβάς τοποθετημένας εις την προοπτικήν της αιωνιότητος. Κάθε ένα από τους μακαρισμούς του ο Κύριος τον συνάπτει με μίαν υπόσχεσιν και με μίαν αμοιβήν. Και, όπως ηκούσαμεν εις την αναγνωσθείσαν Ευαγγελικήν περικοπήν, μακαρίζονται οι ταπεινοί, οι ελεήμονες, οι αγνοί, εν γένει οι ενάρετοι άνθρωποι, και τοποθετείται παραλλήλως προς μίαν εκάστην από τας αρετάς ταύτας και με μίαν αμοιβήν παρά Θεού: <ότι αυτών εστιν η βασιλεία των ουρανών>, <ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γήν>, <ότι αυτοί ελεηθήσονται> κ.ο.κ. Συνοψίζων δε ο Κύριος δε αυτάς τας υποσχέσεις περί των αμοιβών των επιφυλασσομένων εις τους εναρέτους και αγίους ανθρώπους, είπε την επιγραμματικήν αυτήν φράσιν, με την οποίαν ετελείωσεν η σημερινή περικοπή του Ευαγγελίου: < ἰδοὺ γὰρ ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τῷ οὐρανῷ >. Ας εμβαθύνωμεν εις το νόημά της. Συνέχεια →

“Ευρήκαμεν τον Μεσσίαν” (Ιω. ά, 42)

Κατά το διάστημα της μακράς ιστορίας της ανθρωπότητος έγιναν αποκαλύψεις μεγάλαι. Πολλαί εξ΄αυτών υπήρξαν ευεργετικώταται δια την ανθρωπότητα και εχάρισαν εις αυτήν χαράν μεγάλην. Καμία όμως αποκάλυψις δεν υπήρξε τόσον σπουδαία, όσον εκείνη του σήμερον εορταζομένου Αποστόλου Ανδρέου, την οποίαν πλήρης χαράς διεκήρυξε με τας λέξεις “ευρήκαμεν τον Μεσσίαν”. Ήτο τόσον σπουδαία η αποκάλυψις αυτή, ώστε ο Ανδρέας ξεπερνά ομολογουμένως , εις βαθμόν ασύγκριτον, τον αρχαίον εκείνον σοφόν, ο οποίος, ύστερα από μίαν αποκάλυψιν φυσικήν, εφώναζε, πλήρης χαράς, εις τους δρόμους,      “εύρηκα, εύρηκα”. <Ευρήκαμεν> λέγει και ο Ανδρέας. “Ευρήκαμεν τον Μεσσίαν”. Αλλά ας εμβαθύνωμεν, αγαπητοί, εις το νόημα της διακηρύξεως αυτής του εορταζομένου Αποστόλου. Συνέχεια →

Του Μακαριστού Μητροπολίτου Πατρών κυρού Νικοδήμου.

“Πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντί με Χριστῷ”, (Φιλιπ. δ΄ 3)

Είναι αξιοθαύμαστος η γενναιότης και η ανδρεία, με την οποίαν αντιμετώπισε το μαρτύριον και τον θάνατον η εορταζομένη Αγία Αικατερίνη. Νεαρά κόρη, αδύνατος ύπαρξις, παρουσιάζεται με ηρωισμόν αυνήθη δια το φύλον και την ηλικίαν της. Πού οφείλεται το γεγονός τούτο; Ιδού η απάντησις, κατά τον Απ. Παύλο: <πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ>. Ας εμβαθύνωμεν εις το γεγονός και εις την εξήγησίν του. Διότι έχει πάντοτε τας αναλογίας του και την εφαρμογήν του εις την ζωήν μας. Συνέχεια →