Τι σημαίνει ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός;
Η σωτηρία του ανθρώπου δεν ήταν θέμα διδασκαλίας και καθοδήγησης. 
Εάν ήταν τέτοιο ζήτημα, ο Θεός θα μπορούσε να διδάξει με διάφορους τρόπους τον άνθρωπο και να τον οδηγήσει στην σωτηρία.
Το θέμα όμως αυτό ήταν οντολογικό, πολύ πιο βαθύ από μία απλή τήρηση κάποιων εντολών. Ο άνθρωπος δεν μπορούσε να νικήσει τον θάνατο και την φθορά. Ακόμα και ως δίκαιος -μετα θάνατον- κατέληγε στον Άδη.
Ο Θεός λοιπόν για να σώσει τον άνθρωπο γίνεται Άνθρωπος. Η Ζωή γίνεται ένας θνητός για να νικήσει δια του θανάτου τον Θάνατο. Συνέχεια →

ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ

Παρασκευή 22 Δεκεμβρίου Ὥρα 8:30 μ.μ. ἕως 01:00  

Ἀκολουθία τῶν Μεγάλων καὶ Βασιλικῶν Ὧρων τῶν Χριστουγέννων, τοῦ Ὄρθρου και τῆς  Θείας Λειτουργίας τοῦ Σαββάτου πρό τῶν Χριστουγέννων.

Στὶς 15 Νοεμβρίου ἀρχίζει ἡ νηστεία τῶν Χριστουγέννων. Πρόκειται γιὰ μιὰ περίοδο ἔντονης πνευματικῆς ἐργασίας καὶ ψυχοσωματικῆς προετοιμασίας γιὰ τὸν ἑορτασμό τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου.

Ἀπὸ τὶς 15 Νοεμβρίου ἕως τὶς 17 Δεκεμβρίου (κατ’ ἄλλη παράδοση ἕως τὶς 12 Δεκεμβρίου) νηστεύουμε τὸ κρέας, τὰ γαλακτομικά καὶ τὰ αὐγά καὶ τρῶμε ψάρι (ἐκτὸς βεβαίως Τετάρτης καὶ Παρασκευῆς, ποὺ νηστεύουμε αὐστηρά). Μετὰ τὶς 17 (ἢ 12) Δεκεμβρίου νηστεύουμε καὶ τὸ ψάρι.

Ἡ νηστεία ὅμως κατὰ τὴν ὑπόδειξη τοῦ Κυρίου μας ἔχει νόημα, ὅταν συνδυάζεται μὲ προσευχὴ καὶ ἐλεημοσύνη. Γιὰ τὸ λόγο αὐτό, ἡ Ἐκκλησία μὲ τὴν ἔναρξη τῆς νηστείας μᾶς προσκαλεῖ σὲ ἐντονότερη λειτουργικὴ ζωή καὶ ἀγαθοεργία.

Ἔτσι, ἡ ἐκκλησιαστικὴ παράδοση προβλέπει γιὰ τὴν περίοδο αὐτὴ τὴν καθημερινὴ -ἂν οἱ συνθῆκες τὸ ἐπιτρέπουν- τέλεση τῆς θείας λειτουργίας, τὴν τέλεση δηλαδὴ σαρανταλείτουργου. Συνέχεια →

Του Μακαριστού Μητροπολίτου Πατρών Νικοδήμου

“ἄγγελος Κυρίου φαίνεται κατ᾿ ὄναρ τῷ ᾿Ιωσὴφ λέγων ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον”(Ματθ. β΄13).

Δια δευτέραν φοράν άγγελος Κυριου ειδοποιεί τον Ιωσήφ, να λάβει τα πρέποντα μέτρα. Τη προηγουμένην φοράν ο άγγελος τον ειδοποίησε καθ΄ ύπνον να μη ανησυχεί δια την κυοδορίαν της Παναγίας Παρθένου, διότι επρόκειτο περί συλλήψεως εκ Πνεύματος Αγίου. Τώρα, μετά την Γέννησιν του Σωτήρος Χριστού, ειδοποιείται πάλιν δι΄ αγγέλου ο Ιωσήφ, ότι ο Ηρώδης κινείται εξοντωτικώς εναντίων του Γεννηθέντος θείου Βρέφους, και λαμβάνει εντολήν να αναχωρήσει, μαζί με το Παιδίον και την Παναγίαν μητέραν Του, εις την Αίγυπτον, προς ασφάλειαν. Και εις την πρώτην και εις την δευτέραν περίπτωσιν βλέπομεν την προστατευτικήν επέμβασιν του Θεού χάριν του αθώου. Την αθωότητα της Παναγίας Παρθένου, η οποία εκινδύνευε να εκτεθεί από κακάς υποψίας, όταν εκυοφόρει τον Υιόν του Θεού εκ Πνεύματος Αγίου, την επροστάτευσεν ο Θεός δια της αποστολής του αγγέλου προς τον Ιωσήφ. Και το Θείον Βρέφος, το οποίο αναιτίως εκινδύνευσε, από την μάχαιρα του Ηρώδου, πάλιν η προστασία του Θεού το διαφυλάσσει δι΄αγγέλου αποσταλέντος προς τον Ιωσήφ. Είναι, ομολογουμένως, άξιον πολύς προσοχής το ζήτημα τούτο, της εκ μέρους του Θεού προστασίας του αθώου, ώστε ολίγαι σκέψεις εκ του θέματος τούτου θα ήσαν χρήσιμοι, και ουχοί άσχετοι προς τον σήμερον εορταζόμενον Πρωτομάρτυρα Στέφανον. Συνέχεια →

Του Μακαριστού Μητροπολίτου Πατρών Νικοδήμου.

“Καὶ πεσόντες προσεκύνησαν αὐτῷ, καὶ ἀνοίξαντες τοὺς θησαυροὺς αὐτῶν προσήνεγκαν αὐτῷ δῶρα, χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν”(Ματθ. β΄11).

Την Γέννησιν του Σωτήρος Χριστού επηκολούθησεν η προσκύνησις των Μάγων. Από τα βάθη της Ανατολής εξεκίνησαν οι τρεις εκείνοι προσκυνηταί, και καθοδηγούμενοι εκ του αστέρος, έφθασαν εις την Βηθλεέμ και προσέφεραν εις τον γεννηθέντα Σωτήρα του κόσμου τα δώρα των: χρυσόν και λίβανον και σμύρναν. Έκτοτε, το θείον Βρέφος της Βηθλεέμ, ο Σωτήρ του κόσμου, δέχεται τα δώρα και τας προσφοράς της λατρείας και της αφοσιώσεως των ανά τους αιώνας χριστιανούς. Άραγε, αν είχομεν και ημείς την ευτυχίαν των Μάγων, να ίδωμεν και να προσκυνήσωμεν τον Γεννηθέντα Σωτήρα, ποία θα ήσαν τα ιδικά μας δώρα προς Αυτών; Ιδού ένα ερώτημα, το οποίον δεν έχει θεωρητικήν μόνον σημασίαν, διότι και σήμερα ο Σωτήρ του κόσμου περιμένει εκ μέρους των χριστιανών τα δώρα της αγάπης των. Αναμένει λοιπόν και τα δικά μας δώρα. Ποία θα είναι αυτά; Ασφαλώς είναι καθοδηγητικά, εν προκειμένω, τα δώρα των μάγων. Εμβαθύνοντες δηλαδή εις την προσφοράν των μάγων θα αντιληφθώμεν τι θα πρέπει να προσφέρωμεν και ημείς εις τον Σωτήρα ωε δώρον επί τη Γεννήσει Του. Συνέχεια →

Του Μακαριστού Μητροπολίτου Πατρών Νικοδήμου

«ὅτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ»(Γαλ. δ΄4).

Χριστούγεννα! Έφθασαν και πάλι. Το εορταστικό μήνυμά των εξαγγέλλει ο αγγελικός ύμνος «δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία». Η προσδοκία των αιώνων δια την έλευσιν Σωτήρος και λυτρωτού εγένετο ήδη πραγματικότης, αφ΄ότου            «ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου (και) ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ»  εις τον κόσμον, δια να σώσει τον κόσμον. Ό, τι «πολλοὶ προφῆται καὶ δίκαιοι ἐπεθύμησαν ἰδεῖν ἃ βλέπετε, καὶ οὐκ εἶδον» (Ματθ. ιγ΄ 17), τούτο προ είκοσι αιώνων επραγματοποιήθει και έγινεν αιτίαν χαράς δι΄όλον τον κόσμον. Διότι, «ἐπεσκέψατο καὶ ἐποίησε λύτρωσιν τῷ λαῷ αὐτοῦ» (Λουκ. ιγ΄ 68), και διότι, δια της γεννήσεως του Κυρίου «Επεφάνη γὰρ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις» (Τίμ. β΄ 11).Εάν όμως η προ Χριστού ανθρωπότης ανέμενε με προσδοκίαν πολλήν την έλευσιν του Λυτρωτού και Σωτήρος, ημείς οι χριστιανοί άραγε πως υποδεχόμεθα το Χριστούγεννα; Ιδού θέμα άξιον της προσοχής μας σήμερον. Συνέχεια →

Δος μου τις αμαρτίες σου!

Λίγο αργότερα από την εποχή του μεγάλου Κωνσταντίνου, ένας σπουδαίος άνθρωπος, ξεκίνη­σε από την Ρώμη και πήγε στη Βηθλεέμ. Έφτιαξε εκεί το κατάλυμά του και ζούσε δίπλα στο σπή­λαιο που γεννήθηκε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Πρόκειται για τον περίφημο άγιο, τον σοφό άγιο Ιερώνυμο, αυτόν που μετέφρασε στα λατινικά όλη την Αγία Γραφή και έγραψε πολλά θαυμάσια βι­βλία, όλα για την δόξα του Χριστού και για την σωτηρία των ανθρώπων.

Κάθε τόσο, ο άγιος Ιερώνυμος πήγαινε και γονάτιζε μπροστά στο σπήλαιο που γεννήθηκε ο Χριστός και Τον παρακαλούσε και Τον ικέτευε για την αιώνια ζωή.

Μια μέρα, Χριστούγεννα, – το έχει γράψει ο ίδιος αυτό το γεγονός – ενώ προσευχόταν, βλέπει τον Χριστό μπροστά του να του λέει: Συνέχεια →

Από το ημερολόγιο του συγγραφέα

Ι. ΤΟ ΑΓΟΡΙ «ΜΕ ΤΟ ΑΠΛΩΜΕΝΟ ΧΕΡΙ»

Τα παιδιά είναι κόσμος παράξενος, κοιμούνται κι ονειρεύονται. Πριν από τα Χριστούγεννα, αλλά και στη διάρκεια των Χριστουγέννων, συναντούσα συνεχώς στο δρόμο, σε συγκεκριμένο σημείο, ένα αγοράκι όχι μεγαλύτερο από εφτά χρονών. Μέσα στην τρομερή παγωνιά ήταν ντυμένο σχεδόν καλοκαιρινά, αλλά ο λαιμός του, πάντα τυλιγμένος με ένα κουρέλι, έδειχνε ότι κάποιος, παρ’ όλα αυτά, το είχε φροντίσει πριν το στείλει έξω. Κυκλοφορούσε «με το χέρι απλωμένο». Συνέχεια →

Ολοένα και περισσότερο τα τελευταία χρόνια τα Χριστούγεννα μας θυμίζουν ένα μεγάλο παζάρι, συμφωνία, ανταλλαγή. Ανταλλάσσουμε το Χριστό με εικόνες, αγαθά, δώρα, ρεβεγιόν, διακοπές, ξεκούραση, ταξίδια, βόλτες, ταινίες, τραγούδια και ό,τι άλλο το καταναλωτικό μυαλό μας σκέφτεται. Η Εκκλησία μπορεί να φωνάζει ότι Χριστούγεννα χωρίς Χριστό δεν έχουν νόημα, ωστόσο περισσότερο βλέπουμε το Χριστό της φάτνης ή τραγουδάμε το Χριστό της Άγιας Νύχτας και ελάχιστα ζούμε το Χριστό της πίστης, το Χριστό ως Σωτήρα μας. Συνέχεια →