Το έχω κάτι σαν εσωτερικό τάμα… Πάντα όταν πλησιάζουν αυτές οι ημέρες – η αρχή ή το τέλος – της ανθρώπινης φύσης του Χριστού μας να γράφω κάτι. Ακόμη κι αν έχω πολύ καιρό να γράψω…

Συνέχεια →

Κάποτε! Τότε που είχε η ζωή σκοπό, και νόημα ο αγώνας.

Τότε που οι Χριστιανοί λαχταρούσαν τα Χριστούγεννα, ετοιμάζονταν για τα Χριστούγεννα: Νήστευαν τη Σαρακοστή, προσεύχονταν, εξομολογούνταν, πρόσμεναν…

Συνέχεια →

Η νηστεία της Σαρακοστής των Χριστουγέννων είναι πιο χαλαρή σε σύγκριση με τη νηστεία του Πάσχα. Ξεκινάει στις 15 Νοεμβρίου και τελειώνει στις 25 Δεκεμβρίου αμέσως μετά τη Θεία Λειτουργία των Χριστουγέννων. Τρώμε ψάρι(εκτός Τετάρτης & Παρασκευής)μέχρι τις 17 Δεκεμβρίου. Οι τελευταίες μέρες της νηστείας γίνονται χωρίς κατάλυση ιχθύος.

ΙΕΡΟ ΣΑΡΑΝΤΑΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

(15 Νοεμβρίου -24 Δεκεμβρίου)

Ιερό Σαρανταλείτουργο υπέρ υγείας ζώντων και υπέρ αναπαύσεως των κεκοιμημένων αδελφών μας.

ΟΡΘΡΟΣ – Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 6:45 π.μ.

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ 5 μ.μ.

Αγαπητοί μας αδελφοί, σας ευχόμαστε ευλογημένη σαρακοστή Χριστουγέννων. Ο Κύριός μας να είναι πάντοτε μαζί σας, να σας ευλογεί πλούσια κάθε μέρα και πιο πολύ, να ευοδώνει την οδό σας, να σας χαρίζει υγεία και ό,τι άλλο έχετε ανάγκη.

Καλή Σαρακοστή Καλά Χριστούγεννα! 

Τι σημαίνει ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός;
Η σωτηρία του ανθρώπου δεν ήταν θέμα διδασκαλίας και καθοδήγησης. 
Εάν ήταν τέτοιο ζήτημα, ο Θεός θα μπορούσε να διδάξει με διάφορους τρόπους τον άνθρωπο και να τον οδηγήσει στην σωτηρία.
Το θέμα όμως αυτό ήταν οντολογικό, πολύ πιο βαθύ από μία απλή τήρηση κάποιων εντολών. Ο άνθρωπος δεν μπορούσε να νικήσει τον θάνατο και την φθορά. Ακόμα και ως δίκαιος -μετα θάνατον- κατέληγε στον Άδη.
Ο Θεός λοιπόν για να σώσει τον άνθρωπο γίνεται Άνθρωπος. Η Ζωή γίνεται ένας θνητός για να νικήσει δια του θανάτου τον Θάνατο. Συνέχεια →

ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ

Παρασκευή 22 Δεκεμβρίου Ὥρα 8:30 μ.μ. ἕως 01:00  

Ἀκολουθία τῶν Μεγάλων καὶ Βασιλικῶν Ὧρων τῶν Χριστουγέννων, τοῦ Ὄρθρου και τῆς  Θείας Λειτουργίας τοῦ Σαββάτου πρό τῶν Χριστουγέννων.

Στὶς 15 Νοεμβρίου ἀρχίζει ἡ νηστεία τῶν Χριστουγέννων. Πρόκειται γιὰ μιὰ περίοδο ἔντονης πνευματικῆς ἐργασίας καὶ ψυχοσωματικῆς προετοιμασίας γιὰ τὸν ἑορτασμό τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου.

Ἀπὸ τὶς 15 Νοεμβρίου ἕως τὶς 17 Δεκεμβρίου (κατ’ ἄλλη παράδοση ἕως τὶς 12 Δεκεμβρίου) νηστεύουμε τὸ κρέας, τὰ γαλακτομικά καὶ τὰ αὐγά καὶ τρῶμε ψάρι (ἐκτὸς βεβαίως Τετάρτης καὶ Παρασκευῆς, ποὺ νηστεύουμε αὐστηρά). Μετὰ τὶς 17 (ἢ 12) Δεκεμβρίου νηστεύουμε καὶ τὸ ψάρι.

Ἡ νηστεία ὅμως κατὰ τὴν ὑπόδειξη τοῦ Κυρίου μας ἔχει νόημα, ὅταν συνδυάζεται μὲ προσευχὴ καὶ ἐλεημοσύνη. Γιὰ τὸ λόγο αὐτό, ἡ Ἐκκλησία μὲ τὴν ἔναρξη τῆς νηστείας μᾶς προσκαλεῖ σὲ ἐντονότερη λειτουργικὴ ζωή καὶ ἀγαθοεργία.

Ἔτσι, ἡ ἐκκλησιαστικὴ παράδοση προβλέπει γιὰ τὴν περίοδο αὐτὴ τὴν καθημερινὴ -ἂν οἱ συνθῆκες τὸ ἐπιτρέπουν- τέλεση τῆς θείας λειτουργίας, τὴν τέλεση δηλαδὴ σαρανταλείτουργου. Συνέχεια →

Του Μακαριστού Μητροπολίτου Πατρών Νικοδήμου

“ἄγγελος Κυρίου φαίνεται κατ᾿ ὄναρ τῷ ᾿Ιωσὴφ λέγων ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον”(Ματθ. β΄13).

Δια δευτέραν φοράν άγγελος Κυριου ειδοποιεί τον Ιωσήφ, να λάβει τα πρέποντα μέτρα. Τη προηγουμένην φοράν ο άγγελος τον ειδοποίησε καθ΄ ύπνον να μη ανησυχεί δια την κυοδορίαν της Παναγίας Παρθένου, διότι επρόκειτο περί συλλήψεως εκ Πνεύματος Αγίου. Τώρα, μετά την Γέννησιν του Σωτήρος Χριστού, ειδοποιείται πάλιν δι΄ αγγέλου ο Ιωσήφ, ότι ο Ηρώδης κινείται εξοντωτικώς εναντίων του Γεννηθέντος θείου Βρέφους, και λαμβάνει εντολήν να αναχωρήσει, μαζί με το Παιδίον και την Παναγίαν μητέραν Του, εις την Αίγυπτον, προς ασφάλειαν. Και εις την πρώτην και εις την δευτέραν περίπτωσιν βλέπομεν την προστατευτικήν επέμβασιν του Θεού χάριν του αθώου. Την αθωότητα της Παναγίας Παρθένου, η οποία εκινδύνευε να εκτεθεί από κακάς υποψίας, όταν εκυοφόρει τον Υιόν του Θεού εκ Πνεύματος Αγίου, την επροστάτευσεν ο Θεός δια της αποστολής του αγγέλου προς τον Ιωσήφ. Και το Θείον Βρέφος, το οποίο αναιτίως εκινδύνευσε, από την μάχαιρα του Ηρώδου, πάλιν η προστασία του Θεού το διαφυλάσσει δι΄αγγέλου αποσταλέντος προς τον Ιωσήφ. Είναι, ομολογουμένως, άξιον πολύς προσοχής το ζήτημα τούτο, της εκ μέρους του Θεού προστασίας του αθώου, ώστε ολίγαι σκέψεις εκ του θέματος τούτου θα ήσαν χρήσιμοι, και ουχοί άσχετοι προς τον σήμερον εορταζόμενον Πρωτομάρτυρα Στέφανον. Συνέχεια →

Του Μακαριστού Μητροπολίτου Πατρών Νικοδήμου.

“Καὶ πεσόντες προσεκύνησαν αὐτῷ, καὶ ἀνοίξαντες τοὺς θησαυροὺς αὐτῶν προσήνεγκαν αὐτῷ δῶρα, χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν”(Ματθ. β΄11).

Την Γέννησιν του Σωτήρος Χριστού επηκολούθησεν η προσκύνησις των Μάγων. Από τα βάθη της Ανατολής εξεκίνησαν οι τρεις εκείνοι προσκυνηταί, και καθοδηγούμενοι εκ του αστέρος, έφθασαν εις την Βηθλεέμ και προσέφεραν εις τον γεννηθέντα Σωτήρα του κόσμου τα δώρα των: χρυσόν και λίβανον και σμύρναν. Έκτοτε, το θείον Βρέφος της Βηθλεέμ, ο Σωτήρ του κόσμου, δέχεται τα δώρα και τας προσφοράς της λατρείας και της αφοσιώσεως των ανά τους αιώνας χριστιανούς. Άραγε, αν είχομεν και ημείς την ευτυχίαν των Μάγων, να ίδωμεν και να προσκυνήσωμεν τον Γεννηθέντα Σωτήρα, ποία θα ήσαν τα ιδικά μας δώρα προς Αυτών; Ιδού ένα ερώτημα, το οποίον δεν έχει θεωρητικήν μόνον σημασίαν, διότι και σήμερα ο Σωτήρ του κόσμου περιμένει εκ μέρους των χριστιανών τα δώρα της αγάπης των. Αναμένει λοιπόν και τα δικά μας δώρα. Ποία θα είναι αυτά; Ασφαλώς είναι καθοδηγητικά, εν προκειμένω, τα δώρα των μάγων. Εμβαθύνοντες δηλαδή εις την προσφοράν των μάγων θα αντιληφθώμεν τι θα πρέπει να προσφέρωμεν και ημείς εις τον Σωτήρα ωε δώρον επί τη Γεννήσει Του. Συνέχεια →