ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟΜΑΡΤΥΡΑ ΣΤΕΦΑΝΟΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΦΑΓΗΝ ΤΩΝ ΝΗΠΙΩΝ – 27 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ – ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΘΩΟΥ
Του Μακαριστού Μητροπολίτου Πατρών Νικοδήμου
«ἄγγελος Κυρίου φαίνεται κατ᾿ ὄναρ τῷ ᾿Ιωσὴφ λέγων ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον»(Ματθ. β΄13).
Δια δευτέραν φοράν άγγελος Κυριου ειδοποιεί τον Ιωσήφ, να λάβει τα πρέποντα μέτρα. Τη προηγουμένην φοράν ο άγγελος τον ειδοποίησε καθ΄ ύπνον να μη ανησυχεί δια την κυοδορίαν της Παναγίας Παρθένου, διότι επρόκειτο περί συλλήψεως εκ Πνεύματος Αγίου. Τώρα, μετά την Γέννησιν του Σωτήρος Χριστού, ειδοποιείται πάλιν δι΄ αγγέλου ο Ιωσήφ, ότι ο Ηρώδης κινείται εξοντωτικώς εναντίων του Γεννηθέντος θείου Βρέφους, και λαμβάνει εντολήν να αναχωρήσει, μαζί με το Παιδίον και την Παναγίαν μητέραν Του, εις την Αίγυπτον, προς ασφάλειαν. Και εις την πρώτην και εις την δευτέραν περίπτωσιν βλέπομεν την προστατευτικήν επέμβασιν του Θεού χάριν του αθώου. Την αθωότητα της Παναγίας Παρθένου, η οποία εκινδύνευε να εκτεθεί από κακάς υποψίας, όταν εκυοφόρει τον Υιόν του Θεού εκ Πνεύματος Αγίου, την επροστάτευσεν ο Θεός δια της αποστολής του αγγέλου προς τον Ιωσήφ. Και το Θείον Βρέφος, το οποίο αναιτίως εκινδύνευσε, από την μάχαιρα του Ηρώδου, πάλιν η προστασία του Θεού το διαφυλάσσει δι΄αγγέλου αποσταλέντος προς τον Ιωσήφ. Είναι, ομολογουμένως, άξιον πολύς προσοχής το ζήτημα τούτο, της εκ μέρους του Θεού προστασίας του αθώου, ώστε ολίγαι σκέψεις εκ του θέματος τούτου θα ήσαν χρήσιμοι, και ουχοί άσχετοι προς τον σήμερον εορταζόμενον Πρωτομάρτυρα Στέφανον. Συνέχεια
ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΙΝ ΤΩΝ ΜΑΓΩΝ 26 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ. ΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ ΔΩΡΑ ΜΑΣ
Του Μακαριστού Μητροπολίτου Πατρών Νικοδήμου.
«Καὶ πεσόντες προσεκύνησαν αὐτῷ, καὶ ἀνοίξαντες τοὺς θησαυροὺς αὐτῶν προσήνεγκαν αὐτῷ δῶρα, χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν»(Ματθ. β΄11).
Την Γέννησιν του Σωτήρος Χριστού επηκολούθησεν η προσκύνησις των Μάγων. Από τα βάθη της Ανατολής εξεκίνησαν οι τρεις εκείνοι προσκυνηταί, και καθοδηγούμενοι εκ του αστέρος, έφθασαν εις την Βηθλεέμ και προσέφεραν εις τον γεννηθέντα Σωτήρα του κόσμου τα δώρα των: χρυσόν και λίβανον και σμύρναν. Έκτοτε, το θείον Βρέφος της Βηθλεέμ, ο Σωτήρ του κόσμου, δέχεται τα δώρα και τας προσφοράς της λατρείας και της αφοσιώσεως των ανά τους αιώνας χριστιανούς. Άραγε, αν είχομεν και ημείς την ευτυχίαν των Μάγων, να ίδωμεν και να προσκυνήσωμεν τον Γεννηθέντα Σωτήρα, ποία θα ήσαν τα ιδικά μας δώρα προς Αυτών; Ιδού ένα ερώτημα, το οποίον δεν έχει θεωρητικήν μόνον σημασίαν, διότι και σήμερα ο Σωτήρ του κόσμου περιμένει εκ μέρους των χριστιανών τα δώρα της αγάπης των. Αναμένει λοιπόν και τα δικά μας δώρα. Ποία θα είναι αυτά; Ασφαλώς είναι καθοδηγητικά, εν προκειμένω, τα δώρα των μάγων. Εμβαθύνοντες δηλαδή εις την προσφοράν των μάγων θα αντιληφθώμεν τι θα πρέπει να προσφέρωμεν και ημείς εις τον Σωτήρα ωε δώρον επί τη Γεννήσει Του. Συνέχεια
ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΓΕΝΝΗΣΙΝ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ 25 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ. ΠΩΣ ΕΟΡΤΑΖΟΜΕΝ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ;
Του Μακαριστού Μητροπολίτου Πατρών Νικοδήμου
«ὅτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ»(Γαλ. δ΄4).
Χριστούγεννα! Έφθασαν και πάλι. Το εορταστικό μήνυμά των εξαγγέλλει ο αγγελικός ύμνος «δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία». Η προσδοκία των αιώνων δια την έλευσιν Σωτήρος και λυτρωτού εγένετο ήδη πραγματικότης, αφ΄ότου «ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου (και) ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ» εις τον κόσμον, δια να σώσει τον κόσμον. Ό, τι «πολλοὶ προφῆται καὶ δίκαιοι ἐπεθύμησαν ἰδεῖν ἃ βλέπετε, καὶ οὐκ εἶδον» (Ματθ. ιγ΄ 17), τούτο προ είκοσι αιώνων επραγματοποιήθει και έγινεν αιτίαν χαράς δι΄όλον τον κόσμον. Διότι, «ἐπεσκέψατο καὶ ἐποίησε λύτρωσιν τῷ λαῷ αὐτοῦ» (Λουκ. ιγ΄ 68), και διότι, δια της γεννήσεως του Κυρίου «Επεφάνη γὰρ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις» (Τίμ. β΄ 11).Εάν όμως η προ Χριστού ανθρωπότης ανέμενε με προσδοκίαν πολλήν την έλευσιν του Λυτρωτού και Σωτήρος, ημείς οι χριστιανοί άραγε πως υποδεχόμεθα το Χριστούγεννα; Ιδού θέμα άξιον της προσοχής μας σήμερον. Συνέχεια
Ο Χριστός γεννιέται για να του δώσουμε τις αμαρτίες μας!
Δος μου τις αμαρτίες σου!
Λίγο αργότερα από την εποχή του μεγάλου Κωνσταντίνου, ένας σπουδαίος άνθρωπος, ξεκίνησε από την Ρώμη και πήγε στη Βηθλεέμ. Έφτιαξε εκεί το κατάλυμά του και ζούσε δίπλα στο σπήλαιο που γεννήθηκε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Πρόκειται για τον περίφημο άγιο, τον σοφό άγιο Ιερώνυμο, αυτόν που μετέφρασε στα λατινικά όλη την Αγία Γραφή και έγραψε πολλά θαυμάσια βιβλία, όλα για την δόξα του Χριστού και για την σωτηρία των ανθρώπων.
Κάθε τόσο, ο άγιος Ιερώνυμος πήγαινε και γονάτιζε μπροστά στο σπήλαιο που γεννήθηκε ο Χριστός και Τον παρακαλούσε και Τον ικέτευε για την αιώνια ζωή.
Μια μέρα, Χριστούγεννα, – το έχει γράψει ο ίδιος αυτό το γεγονός – ενώ προσευχόταν, βλέπει τον Χριστό μπροστά του να του λέει: Συνέχεια
Τά Χριστούγεννα ενός αγοριού – Φ.Ντοστογιέφσκι
Από το ημερολόγιο του συγγραφέα
Ι. ΤΟ ΑΓΟΡΙ «ΜΕ ΤΟ ΑΠΛΩΜΕΝΟ ΧΕΡΙ»
Τα παιδιά είναι κόσμος παράξενος, κοιμούνται κι ονειρεύονται. Πριν από τα Χριστούγεννα, αλλά και στη διάρκεια των Χριστουγέννων, συναντούσα συνεχώς στο δρόμο, σε συγκεκριμένο σημείο, ένα αγοράκι όχι μεγαλύτερο από εφτά χρονών. Μέσα στην τρομερή παγωνιά ήταν ντυμένο σχεδόν καλοκαιρινά, αλλά ο λαιμός του, πάντα τυλιγμένος με ένα κουρέλι, έδειχνε ότι κάποιος, παρ’ όλα αυτά, το είχε φροντίσει πριν το στείλει έξω. Κυκλοφορούσε «με το χέρι απλωμένο». Συνέχεια
Τι χρειαζόμαστε τον Χριστό όταν δεν μας λείπει τίποτα;
Ολοένα και περισσότερο τα τελευταία χρόνια τα Χριστούγεννα μας θυμίζουν ένα μεγάλο παζάρι, συμφωνία, ανταλλαγή. Ανταλλάσσουμε το Χριστό με εικόνες, αγαθά, δώρα, ρεβεγιόν, διακοπές, ξεκούραση, ταξίδια, βόλτες, ταινίες, τραγούδια και ό,τι άλλο το καταναλωτικό μυαλό μας σκέφτεται. Η Εκκλησία μπορεί να φωνάζει ότι Χριστούγεννα χωρίς Χριστό δεν έχουν νόημα, ωστόσο περισσότερο βλέπουμε το Χριστό της φάτνης ή τραγουδάμε το Χριστό της Άγιας Νύχτας και ελάχιστα ζούμε το Χριστό της πίστης, το Χριστό ως Σωτήρα μας. Συνέχεια
Δε σε «αντέχουμε» Χριστέ μου…
Κύριε, εκείνο το παγερό βράδυ δεν βρέθηκε κατάλυμα να σε φιλοξενήσει. Ένας χώρος να στεγάσει την αγάπη σου. Μία γωνιά να ζεστάνει την νεαρή μητέρα σου. Μικρό παιδί μες στην αθωότητα μου, απορούσα, «μα γιατί δεν βρέθηκε κανείς να σε φιλοξενήσει; Βρέφος, μωρό παιδί, μιας ξένης κοπέλας χαμένης μέσα στην νύχτα με την αγωνία στα μάτια». Τώρα που μεγάλωσα και η αθωότητα έδωσε την θέση της στην εμπειρία του κακού, έμαθα το «γιατί». Γιατί αυτός ο κόσμος δεν αντέχει Χριστέ μου, την ομορφιά της αγνότητας σου. Κόσμος ψεύδους και υποκρισίας, μίσους και αδικίας, δεν έχει χώρο για σένα. Είμαι πλέον βέβαιος, ότι όσες φορές κι αν ξανάρθεις σε αυτή την γη, πάλι σε φάτνη θα γεννηθείς, γιατί δεν σε αντέχουν. Συνέχεια
Αλεξανδρινό=”Δώρο στο Χριστό” (ένα συγκινητικό διήγημα)
Εδώ και πολλά χρόνια ο κόσμος γιόρταζε τα Χριστούγεννα με περισσότερη κατάνυξη.
Σ’ ένα μακρινό χωριό, λοιπόν, ο παπάς έκανε κάθε χρόνο μια φάτνη στη μέση της εκκλησίας, την παραμονή των Χριστουγέννων.
Οι κάτοικοι πήγαιναν πρώτα πρώτα στην εκκλησία, για ν’ ακούσουν τη θεία λειτουργία, γονάτιζαν κι άναβαν το κεράκι τους μπροστά στη φάτνη. Κάθε κεράκι έπρεπε να σβήσει από μόνο του, λιώνοντας σιγά σιγά, γι’ αυτό γύρω από τη φάτνη ήταν αμέτρητα κεράκια, όσα και οι πιστοί, κι η εκκλησία λαμποκοπούσε κι έφεγγε σαν να ήταν ο ήλιος μέσα της. Όταν η λειτουργία τελείωνε, ο κόσμος πήγαινε στα γύρω κεντράκια, για να φάει και να πιει, να γλεντήσει τη χαρά του για τη γέννηση του Χριστού. Συνέχεια
Να έλθουν ή να μην έλθουν τα Χριστούγεννα;
Πόσο λυπήθηκα, όταν άκουσα μια κοπέλα να λέει με πόνο: «Δεν θέλω να έλθουν τα Χριστούγεννα. Μελαγχολώ». Λυπήθηκα για το πώς νιώθει, αλλά και για το πώς κατάντησε μια τέτοια γιορτή.
Τα Χριστούγεννα, σ’ αντίθεση με το Πάσχα, έχουν έντονο το κοσμικό στοιχείο. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, με τονισμό των τύπων, της κατανάλωσης και του τρεξίματος, μας τονίζουν την απουσία του Θεού. Δεν μπορεί να έχουν σχέση όλα όσα γίνονται τούτες τις μέρες «για να γιορτάσουμε Χριστούγεννα» με το Χριστό της ταπείνωσης, της φτώχειας, της ειρήνης. Όλα μιλούν για την ύλη, την απόλαυση, την κοσμικότητα. Ένταση, τρέξιμο, πίεση. Συνέχεια
Σαρακοστή Χριστουγέννων: Η πορεία προς τη Βηθλέεμ (15 Νοεμβρίου-24 Δεκεμβρίου)
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΓΙΟΡΤΗΗ Εορτή της κατά σάρκα Γεννήσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, τα Χριστούγεννα, απότελεί μία από τις μεγαλύτερες ημέρες της χριστιανοσύνης. Ανήκει στις Δεσποτικές εορτές, δηλ. αναφέρεται σε γεγονός της ζωής του Δεσπότη Χριστού. Μαζί με το Πάσχα είναι οι κορυφαίες εορτές της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Την ημέρα αυτή εορτάζουμε την ενανθρώπηση του Θεού Λόγου, την κάθοδο του δευτέρου Προσώπου της Αγίας Τριάδος στον κόσμο. Ο Θεός γίνεται άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος θεός κατά χάριν. Ο Θεός έρχεται από τον Ουρανό στη γη, για να ανέβει ο άνθρωπος από τη γη στον Ουρανό. Ο Χριστός ήλθε ανάμεσά μας για να σώσει το ανθρώπινο γένος, να στήσει και πάλι τις γκρεμισμένες γέφυρες επικοινωνίας με τον Θεό, να αποκαταστήσει τον άνθρωπο στην αληθινή του δόξα, να φανερώσει στους ανθρώπους το θέλημα του Θεού. Ο Χριστός ταπεινώθηκε βαθειά για να μας ανυψώσει, γεννήθηκε στο χρόνο για να υπερβούμε εμείς το χρόνο, έλαβε την ανθρώπινη φύση για να τη θεώσει. Γι’ αυτό γιορτάζουμε, χαιρόμαστε και πανηγυρίζουμε.
